بررسی وضعیت فعالیت جسمانی زنان میانسال و عوامل مرتبط با آن سال 1395

زمینه و هدف: پژوهش‌های انجام‌ شده نشان داده که ورزش منظم در بهبود سلامت جسمی و روحی افراد تمام گروه‌های سنی نقش تعین کننده‌ای داشته و سبب کاهش عوامل خطر مهم بیماری‌های غیر واگیر مثل پرفشاری خون، اضافه وزن، چاقی مفرط و افزایش لیپوپروتئین‌های سرم می‌شود. با توجه به نقش موثر زنان در تأمین بهداشت و سلامت خانواده و جامعه و با توجه به اینکه زنان نیمی از افراد جامعه را تشکیل می‌دهند در این پژوهش به دنبال آن بوده‌ایم که وضعیت فعالیت جسمانی زنان میانسال و موانع و محدودیت‌ها و عوامل مرتبط با فعالیت جسمانی مثل شغل و شاخص توده بدنی مورد بررسی قرار گیرد. روش بررسی: مطالعه حاضر به‌صورت مقطعی انجام شد و 220 نفر از زنان میانسال (محدوده سنی 59-30) مراجعه‌کننده به مرکز بهداشت شماره یک زرین‌شهر به‌صورت نمونه در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نظر با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد که به‌وسیله اداره سلامت میانسالان در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طراحی‌شده است، جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل و 0/05>P ازنظر آماری معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: این تحقیق نشان داد، در زنان سالمند 57/2% دارای فعالیت جسمانی و 42/8% فاقد فعالیت جسمانی بودند. بین فعالیت جسمانی و شغل رابطه آماری معنی‌داری وجود دارد و میزان فعالیت جسمانی زنان شاغل کمتر از زنان خانه‌دار می‌باشد 0/015=P و همچنین بین فعالیت جسمانی و شاخص توده بدنی زنان رابطه آماری معنی‌داری وجود نداشت 0/769=P و میزان شاخص توده بدنی زنانی که فعالیت جسمانی دارند و زنانی که فعالیت جسمانی ندارند تفاوت چندانی ندارد (0/05<P) . نتیجه‌گیری: نداشتن فرصت، داشتن کودک زیر 2 سال، نداشتن انگیزه و آگاه نبودن از تأثیر فعالیت جسمانی مطلوب در سلامت جسم و روح از مهم‌ترین موانع عدم فعالیت جسمانی مطلوب می‌باشد. ازاین‌رو تدوین برنامه‌های مناسب برای بهبود فعالیت جسمانی زنان و ارتقاء دانش و نگرش و تغییر رفتار آنان پیشنهاد می‌گردد.